همیشه با خواندن داستانها یا دیدن فیلم هایی درمورد آنها این سؤال در ذهن مطرح می شود که آیا آنها واقعیت دارند یا اینکه تنها با زندگی در افسانه ها این همه بین مردم جا باز کرده و به افسان های ترسناک تبدیل شده اند. علاقه انسان به ناشناخته ها و گاهی اوقات نیافتن دلیل قانع کنند های برای موضوعات عجیب و غریب باعث شده تا خرافه ها در یک موضوع پررنگتر شوند و خون آشام ها یکی از این موضوعاتی بود که از سالهای دور نظریات بسیاری درمورد آن شکل گرفت تا اینکه تحقیقات و مطالعات علمی در این باره آغاز شد؛ مطالعاتی که نتیجه شگفت انگیز و باورنکردنی آن همه را شگفت زده کرد و وجود انسانهای خو نآشام را به اثبات رساند.

«خون می‌خورم تا زنده بمانم.» این جمله‌ای است که از دهان بیشتر افرادی که ادعای خون‌آشامی می‌کنند، شنیده می‌شود. داستان‌ها و افسانه‌ها که درمورد خون‌آشام‌ها فراوان است اما آیا آنها در دنیای واقعی هم وجود دارند؟ راستی اگر خون‌آشام‌ها واقعی باشند به نظر شما چه شکلی هستند؟ شبیه به انسان‌ها هستند یا اینکه شکل و شمایل دیگری دارند؟ هستند افراد بسیاری که سوالات بی‌شمار این چنینی در ذهن دارند و در این بین عده‌ای برای یافتن حقیقت با انجام تحقیقات و مطالعات فراوان و یافتن انسان‌هایی که چنین ادعایی دارند سعی کرده‌اند تا پاسخی برای این همه سوال بی‌جواب من و شما بیابند.

در داستان‌ها معمولا خون‌آشام‌ها طعمه‌های خود را پس از مکیدن خون آنها می‌کشند اما در دنیای عجیبی که به دنیای خون‌آشام‌های واقعی مشهور است، برای نوشیدن خون به گفته «بلفازار آشانتیسون» که خودش یک خون‌آشام است، یک اصل مهم وجود دارد و آن اینکه نباید مثل فیلم‌های وحشتناک به فرد حمله کرد و او را گاز گرفت.

کاترین رامسفلد – استاد دانشگاه دیسالز در رشته روان‌شناسی و نویسنده کتاب «علم خون‌آشام‌ها» که سال‌ها در رابطه با خرده‌فرهنگ‌های اجتماعی‌ای مانند خون‌آشام‌ها مطالعه کرده- اعتقاد دارد که خون‌آشامی یک پدیده جهانی است و علت‌های گوناگونی برای خون‌آشام شدن افراد وجود دارد.

بعضی از آنها به طور کل ناهنجار هستند و بعضی دیگر احساس می‌کنند مناسب زندگی اجتماعی نیستند و حتی گاهی اوقات خون‌آشام بودن از نظر بسیاری از کسانی که مرتکب آن می‌شوند نشانه قدرتمند بودن است و به همین دلیل به آن رو می‌آورند.

افرادی که خود را خون‌آشام می‌دانند، بر این باور هستند که کمبود انرژی، آنها را افسرده و بی‌حال می‌کند و تنها راه چاره برای به دست آوردن انرژی، یافتن خون است که حال آنها را بهتر کند.

این افراد به هیچ یک از بیماری‌های جسمی‌ای که تنها نشانه‌های ظاهری خون‌آشامی در آنها وجود دارد مبتلا نیستند و به نظر می‌رسد بیشتر از جنبه روانی دست به چنین عملی می‌زنند.

اسقف شئان منچستر یک کشیش انگلیسی است که اتفاقا نویسنده ماهری است و همین‌طور ادعا می‌کند که در زمینه جن‌گیری هم فعالیت می‌کند. او در یک برنامه مداوم با همکاری شبکه دیسکاوری دست به پژوهش‌های بسیاری درمورد ناشناخته‌های جهان هستی زد که میان این موضوعات، خون‌آشام‌ها نیز یکی از مباحث تحقیقاتی بود. بیشاب به همراه تیموتی تیلور باستان‌شناس و کاترین دنینگ انسان‌شناس درمورد افسانه‌ها و خاستگاه اصلی خون‌آشام‌ها و اینکه چرا و چگونه این موجودات در ذهن ما جا باز کردند، مطالعات بسیاری انجام دادند و با دانشمندان و متخصصان بسیاری دراین باره صحبت کردند.

آنها سفر مطالعاتی خود را از کوهستان‌های ترانسیلوانیا و جنگل‌های برزیل آغاز کردند و حتی به انجمن‌های خون‌آشام‌های نیویورک و مکان‌های ترسناک انگلستان نیز وارد شدند تا اینکه به راز سیاه افسانه‌های این موجودات پی ببرند. اعضای این تیم در اکتشافات خود به موارد وحشتناک و غیرقابل باوری در مورد خون‌آشام‌های امروزی دست یافتند. در این بین سایت خبری «ای‌بی‌سی نیوز» نام تعدادی از خون‌آشام‌ها را که به ادعای خود آنها از خون انسان تغذیه می‌کنند همراه با عکس و تصاویری از آشامیدن خون توسط آنها را منتشر کرد.

مورد عجیب دان هن ری

دان هنری یکی دیگر از انسان‌های خون‌آشام است. او از جمله خون‌آشام‌هایی است که فقط پس از غروب آفتاب از خانه بیرون می‌آید. او در آغاز صحبت‌هایش خود را این‌طور معرفی کرد: «من دان هنری و یک خون‌آشام هستم. از خون انسان‌ها تغذیه می‌کنم. در دنیای واقعی و در سراسر جهان اجتماع‌هایی از انسان‌های خون‌آشام وجود دارد. خون‌آشام بودن جزئی جداناپذیر از زندگی من است. البته اینکه من خون‌آشام هستم بستگی به طرز فکر شخصی دارد که با او صحبت می‌کنم.»

دان هنری بیشتر از ده سال است که خون می‌نوشد و ادعا می‌کند برای به دست آوردن انرژی این کار را انجام می‌دهد اما از نظر هنری نوشیدن خون تنها بخشی از زندگی یک خون‌آشام به شمار می‌رود. البته دان هنری برای نوشیدن خون برنامه مرتبی ندارد. گاهی اوقات یک نصفه لیوان در هفته برایش کافی است و حتی گاهی اوقات شش ماه می‌گذرد و او قطره‌ای خون هم ننوشیده و این در حالی است که بعضی وقت‌ها او نیاز فوری به چند بار نوشیدن خون در روز پیدا می‌کند. هنری هم برای خون‌آشامی از اهداکننده‌ای که خودش راضی به این کار باشد استفاده می‌کند.

در جریان تحقیقات روی این خون‌آشام قرار شد که هنری نزد دکتر مودی مصطفی که متخصص در امور ماوراءالطبیعه هم بود برود تا با اجازه کتبی از خود هنری خون او دقیقا مورد آزمایش قرار گیرد و دیگر معاینات پزشکی لازم انجام شود.

هنگامی که هنری وارد مطب شد دکتر مصطفی تصمیم گرفت تا تحقیقات خود را روی این خون‌آشام با همان روش سنتی پرسش و پاسخ پزشک و بیمار آغاز کند. هنری در صحبت‌هایش به دکتر گفت که اشتیاق به آشامیدن خون از کودکی در وجودش بوده و از نظر دکتر مصطفی این میل موضوعی نبود که بتوان آن را نادیده گرفت و ساده از کنار آن رد شد. هنری برای پزشک پرونده‌اش توضیح داد که چگونه کم‌کم به نور حساسیت پیدا کرد و حس بویایی‌اش قوی‌تر شد. هنری صحبت می‌کرد و دکتر به دقت گوش می‌داد؛ چراکه کلمه کلمه صحبت‌های هنری می‌توانست کلیدی در حل معمای خون‌آشام‌ها باشد.

دکتر مصطفی از هنری پرسید که آیا تاکنون بیماری‌ای داشته یا کمبود آهن و ویتامین‌های مختلف در بدنش مشاهده شده است یا خیر. دکتر با طرح این سوال‌ها در پی آن بود تا توجیه پزشکی‌ای برای خون‌آشام بودن هنری پیدا کند. پاسخ هنری به تمامی این سوالات منفی بود و حالا نوبت آن رسیده بود تا هنری مورد آزمایش کامل قرار گیرد و به گفته خودش او این کار را تنها به‌خاطر علم انجام داد و تاکید داشت حتی اگر بیماری در وی شناخته شود، به هیچ عنوان خون‌آشامی را‌ ترک نخواهد کرد.

علاوه بر آزمایش خون، آزمایش‌های دیگری از جمله فشار خون، قند خون و الکترولیزه کردن کلیه روی هنری انجام شد. ابتدا پزشکان تصور می‌کردند که کمبود برخی از ‌ترکیبات تشکیل‌دهنده خون هنری باعث شده تا او خون‌آشام بشود اما در کمال تعجب نتیجه آزمایش‌ها نشان داد که گلبول‌های قرمز، سفید و آهن به مقدار کافی در خون هنری وجود دارند و هیچ بیماری‌ای در او مشاهده نشد. به این ترتیب هیچ توجیه پزشکی‌ای برای خون‌آشام بودن هنری وجود نداشت.

از نظر دکتر مصطفی معمولا این‌گونه افراد به دلیل کارهای غیرمعمولی که انجام می‌دهند از نظر بسیاری دیوانه به حساب می‌آیند اما نکته اینجاست که اگرچه هنوز برای بعضی خون‌آشام‌ها توجیهی در علم پزشکی وجود ندارد اما باید به این مساله نگاه عمیق‌تری داشته باشیم و جامعه پزشکی باید بیمارانی را که خود را خون‌آشام معرفی می‌کنند، جدی بگیرد.

خون آشامی از ۱۳ سالگی

در محله فرانسوی نشین‌های نیو اورلان، بلفازار آشانتیسون ۴۴ ساله زندگی می‌کند که ادعا می‌کند یک خون‌آشام است. او که حتی برای خود دندان‌های نیش مصنوعی کار گذاشته می‌گوید دچار یک نوع بیماری روانی است که باعث می‌شود انرژی لازم را برای انجام کارهای روزانه نداشته باشد و همین موضوع روزبه‌روز باعث تحلیل رفتن انرژی او می‌شود و در نتیجه او برای گرفتن این انرژی جز آشامیدن خون چاره دیگری ندارد.

بلفازار از ۱۳ سالگی خون‌آشام شده و چه حرف او را باور داشته باشید و چه نه، او ادعا می‌کند که باید خون بخورد تا زنده بماند و البته تنها او نیست که در جامعه مخفی و پر رمز و راز خون‌آشام‌ها چنین اعتقادی دارد. بلفازار دو بار در هفته خون می‌آشامد و البته خون مورد نیاز خود را از طریق فردی که در ازای گرفتن دستمزد، خون خودش را به او می‌دهد تامین می‌کند. به‌رغم اینکه خون‌آشام بودن در تمامی جوامع کاری وحشیانه و تهوع‌آور است اما بلفازار حاضر شد در فیلمی مستند نحوه خون ‌آشامیدن خود را به نمایش بگذارد. در فیلم ویدئویی‌ای که از بلفازار هنگام ‌آشامیدن خون تهیه شد، او در مقابل دوربین‌ها دندان‌های نیش مصنوعی را از دهانش بیرون می‌آورد، دهانش را با دهانشوی به اصطلاح خودش تمیز می‌کند و در حالی که دستکش‌های طبی در دست دارد، پوست شانه راست اهدا‌کننده خود که او را با نام مستعار «جو» معرفی می‌کند، ضدعفونی می‌کند.

مرد خون‌آشام سپس رو به دوربین می‌گوید: «لازم نیست به او آسیبی جدی برسانم یا بدنش را تکه و پاره کنم؛ تنها یک سوارخ ریز کافی است. کار ساده‌ای نیست اما به هیچ عنوان درد ندارد. منظورم این است که بدتر از درد خالکوبی یا سوراخ کردن گوش نیست.»

پس از اینکه خون از بدن جو بیرون زد، بلفازار مانند دراکولاهایی که همه ما در فیلم‌ها دیده‌ایم، شروع به مکیدن خون می‌کند و می‌گوید هر بار ۱۷۰ گرم خون می‌خورد.

خون آشامی که خورشید را دوست دارد

«جید» یکی دیگر از افرادی است که ادعای خون‌آشامی دارد. وقتی خبرنگاری که فیلم مستندی از او تهیه می‌کرد از او پرسید آیا شما روزها هم از خانه بیرون می‌روید؟ جید با لبخند گفت: «چرا که نه، ما خون‌آشام‌ها مثل بقیه مردم هستیم.»

جید معمولا یک بار در هفته خون می‌نوشد. او هم مانند بلفازار برای به دست آوردن خون از داوطلبان این کار کمک می‌گیرد و خون هر نقطه از بدن را که خود داوطلب بخواهد پس از ضدعفونی کردن می‌آشامد. اما سؤال مهم این است که افرادی که خون خود را برای مکیدن به این دو بیمار روانی می‌دهند و همچنین خود آنها، آیا با این کار در معرض ابتلا به بیماری‌های گوناگون قرار نمی‌گیرند؟

جید به خبرنگار‌ای بی‌اسی‌نیوز که از او پرسید چند بار از خون دیگران تغذیه کرده و آیا تا کنون بیمار شده است یا خیر، این طور پاسخ داد: «بیشتر از صد بار این کار را کرده‌ام. من اهدا‌کننده‌ها را خودم انتخاب می‌کنم و در این مورد هم بسیار وسواسی هستم. می‌شود از افراد پیش از انجام این کار آزمایش‌های مختلفی گرفت تا هم اهدا‌کننده و هم تغذیه‌کننده از سلامت یکدیگر مطمئن شوند. اما به نظر من این آزمایش‌ها خیلی گران هستند و بنابراین من نمی‌توانم آنها را انجام دهم.»

به گفته بلفازار، او و اهدا‌کننده‌هایش بارها مورد آزمایش‌های گوناگون قرار گرفته‌اند.، بلفازار می‌گوید: «من خون‌آشامی را از ۱۳ سالگی آغاز کردم و حالا ۳۱ سال از آن زمان می‌گذرد اما هنوز زنده هستم.»

از لحاظ این دو خون‌آشام بیمار، این نوع روش تغذیه بسیار عجیب و غریب تنها راه انرژی گرفتن آنهاست اما پزشکان و متخصصان در این مورد نظر دیگری دارند، آنها به شدت تاکید دارند که تغذیه از خون انسان‌ها یکی از بدترین و مضرترین روش‌هاست.

دکتر جفری هابدن – متخصص بیماری‌های عفونی از مرکز علوم پزشکی ال. اس. یو – در این باره می‌گوید: «از دیدگاه یک زیست‌شناس ورود خون به عنوان منبع غذایی به بدن هیچ ارزشی غذایی‌ای ندارد و مثلا وقتی فرد می‌گوید که با آشامیدن خون حس خاصی به او دست می‌دهد و انرژی می‌گیرد، تنها تلقین‌های پوچی است که روی فرد اثر قوی دارد.»

به عقیده دکتر هابدن این کار نه تنها برای فرد خون‌آشام بسیار خطرناک است بلکه حتی اهدا‌کننده هم از راه زخمی که در بدنش به وجود آمده و تماس آن با بزاق خون‌آشام، در معرض ابتلا به انواع بیماری‌های عفونی قرار دارد. اگر خون فرد اهداکننده مبتلا به ویروس ایدز، هپاتیت و دیگر بیماری‌های ویروسی باشد تمامی این بیماری‌ها از طریق خون و از راه زخم‌های دهان وارد بدن شخص می‌شود و خون‌آشام را نیز مبتلا می‌کند. حتی گاهی اوقات بیماری‌های ناشناخته دیگری نیز که منبع آنها خون است ظهور می‌کنند.

به گفته دکتر هابدن، این افکار احمقانه در زمینه گرفتن انرژی از خون دیگران مطمئنا به قیمیت جان این بیماران متوهم تمام خواهد شد. خیلی زود کبد آنها از کار می‌افتد و جز گوشه بیمارستان جای دیگری ندارند و بدون شک دچار بیماری‌هایی نظیر سرطان کبد و هپاتیت خواهند شد.

نظرات شما عزیزان:

سحر

ساعت16:10---3 آبان 1391

- [ایمیل]

باید راجع به این مسثله فکر کرد

یاس

ساعت11:26---21 مهر 1391

- [ایمیل]

ازکجا باید مطمئن بشیم که همه ی اینا حقیقت داره؟

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: